ജീവിതത്തിലെ ഒരോ ദിനവും പ്രധാനപെട്ടതാണ്. സമയം മനുഷ്യന്റെ മൂലധനമാണ്. അത് വിഡ്ഡിത്തം കാട്ടി നശിപ്പിക്കാനുള്ളതല്ല. നുണ പറഞ്ഞോ പരിഹസിച്ചോ തമാശ കളിച്ചോ ആരെയും ഉപദ്രവിക്കാന്‍ പാടില്ല. അതു ഹറാമാണ്. വ്യാജം ഒരു ദിവസവും അനുവദനീയമല്ല. ആര്, എവിടെ അതു അനുവദനീയമാക്കിയാലും നുണവിനോദം നടത്തി മനുഷ്യോപദ്രവം ചെയ്യുന്നത് ഇസ്ലാം അനുവദിക്കുന്നില്ല.
തിരുനബി(സ്വ) അരുള്‍ ചെയ്യുന്നത് കാണുക: “സത്യം നന്മയിലേക്കു നയിക്കുന്നു. നന്മ സ്വര്‍ഗത്തിലേക്കും നയിക്കുന്നു. ഒരാള്‍ സത്യനിഷ്ഠ പാലിക്കുന്നു. അങ്ങനെ അയാള്‍ അല്ലാഹുവില്‍ സത്യവാനായി രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടുന്നു. വ്യാജം തെറ്റിലേക്ക് നയിക്കുന്നു. തെറ്റ് നരകത്തിലേക്കും നയിക്കുന്നു. ഒരാള്‍ വ്യാജശീലം പുലര്‍ത്തുന്നു. അങ്ങനെ അയാള്‍ അല്ലാഹുവിങ്കല്‍ വ്യാജനായി രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടുന്നു” (ബുഖാരി 6094, മുസ്ലിം 2607).സ്വപ്നത്തെക്കുറിച്ചു പോലും വ്യാജം പറയാന്‍ പാടില്ലെന്നാണ് തിരുവചനം. കാണാത്ത സ്വപ്നം കണ്‍ടു എന്നു പറയുന്നത് ഏറ്റവും വലിയ വ്യാജമാണെന്നാണ് നബി(സ്വ) പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുള്ളത് (ബുഖാരി, രിയാള് 1545).
വ്യാജത്തേക്കാള്‍ റസൂലുല്ലാഹി(സ്വ)ക്ക് ഏറ്റവും ദേഷ്യമുള്ള മറ്റൊരു ദുഃസ്വഭാവമുണ്‍ടായിരുന്നില്ല. വല്ല വ്യക്തിയും വ്യാജം പറഞ്ഞതായി അറിഞ്ഞാല്‍ അയാള്‍ അതില്‍ നിന്ന് ഖേദപൂര്‍വ്വം പിന്‍വാങ്ങിയെന്നറിയുന്നതുവരെ അവിടുത്തെ തിരുമനസ്സില്‍ നിന്ന് അവന്‍ പുറത്താകുമായിരുന്നു (അഹ്മദ്, ബസ്സാര്‍). ഒരു കുട്ടിയെപ്പോലും നുണപറഞ്ഞ് വഞ്ചിക്കാന്‍ പാടില്ല. തിരുമേനി (സ്വ) പറയുന്നു: “വല്ല വ്യക്തിയും ഒരു കുട്ടിയോട് ‘വരൂ, ഇതാ നിനക്കു ഞാന്‍ തരാം’ എന്നു പറഞ്ഞിട്ട് അവന്‍ ആ കുട്ടിക്ക് ഒന്നും നല്‍കുന്നില്ലെങ്കില്‍ അതൊരു വ്യാജമാകുന്നു” (അഹ്മദ്). മനുഷ്യസഹജമായി, വിശ്വാസ ദൌര്‍ബല്യം കൊണ്ട്, ഒരു വിശ്വാസിയില്‍ നിന്ന് പല ദുഃസ്വഭാവങ്ങളുമുണ്ടാകാം. എന്നാല്‍ വ്യാജശീലം അവനില്‍ നിന്നുണ്ടാവില്ല. അതു കപടവിശ്വാസിയുടെ ലക്ഷണമാണ്. റസൂലുല്ലാഹി(സ്വ)യോട് ചോദിക്കപ്പെട്ടു: ‘ഒരു വിശ്വാസി ഭീരുവാകുമോ?’ ‘അതെ’യെന്ന് അവിടുന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ രണ്ടാമതൊരു ചോദ്യമുണ്ടായി. ‘വിശ്വാസി പിശുക്കനാകുമോ?’ ‘അതെ’യെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മൂന്നാമതൊരു ചോദ്യം പൊങ്ങിവന്നു. ‘വിശ്വാസി വ്യാജനാകുമോ?’ ‘ഇല്ല’ എന്നായിരുന്നു തിരുമേനി(സ്വ)യുടെ മറുപടി (ഇമാം മാലിക് (റ).
ചിരിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്‍ടി മാത്രം കഥകളോ വാര്‍ത്തകളോ പറയുന്നതും അഭിനയങ്ങള്‍ നടത്തുന്നതും കുറ്റകരമാണ് (തുഹ്ഫ 10/225).
നബി (സ്വ) പറയുന്നു: “ജനങ്ങളെ ചിരിപ്പിക്കുവാന്‍ വേണ്‍ടി സംസാരിച്ചു നുണ പറയുന്നവന് വന്‍നാശം; അവനു മഹാനാശം; അവനു ഭയങ്കര നാശം” (അബൂദാവൂദ്, തുര്‍മുദി, നസാഈ, ബൈഹഖി).
തമാശക്കായിരുന്നാലും ഒരാളെയും പീഢിപ്പിക്കുവാന്‍ പാടില്ല. അതു മാനസിക പീഢനമാണെങ്കിലും ശരി. മറ്റൊരാളുടെ വല്ല സാധനവും അയാളറിയാതെ എടുത്തുവെച്ച് തമാശയായി അയാളെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നത് നിഷിദ്ധമാണെന്ന് പണ്ഢിതന്മാര്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്‍ട്. അതിന് അവര്‍ ആധാരമാക്കിയിട്ടുള്ളത് ഖന്‍ദഖില്‍ നടന്ന ഒരു സംഭവമാണ്. സൈദ്ബ്നു സാബിത് (റ) എന്ന ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ഖന്‍ദഖ് യുദ്ധം ആസന്നമായപ്പോള്‍ കിടങ്ങില്‍ നിന്ന് മണ്ണ് നീക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തില്‍ ഉണ്‍ടായിരുന്നു. അതുകണ്‍ടപ്പോള്‍ ‘നല്ലകുട്ടി’ എന്ന് നബി(സ്വ) പ്രശംസിച്ചു. ഇടക്ക് ഉറക്കം വന്ന സൈദ് കിടങ്ങില്‍ തന്നെ കിടന്നുറങ്ങി. അദ്ദേഹം ഗാഢനിദ്രയിലായിരിക്കെ ഉമാറത്ബ്നു ഹസറ എന്ന സ്വഹാബി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആയുധമെടുത്ത് ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചു. അദ്ദേഹം ഉണര്‍ന്നപ്പോള്‍ ആയുധം കാണാതെ അത്യധികം ഭയാശങ്കയിലായി. അപ്പോള്‍ നബി (സ്വ) അദ്ദേഹത്തോട് പറഞ്ഞു: ‘ഓ നല്ല മനുഷ്യാ, നീ ആയുധം നഷ്ടപ്പെടുവോളം കിടന്നുറങ്ങിയല്ലോ’. പിന്നീട് അവിടുന്ന് മറ്റുള്ളവരോട് ചോദിച്ചു: ഈ കുട്ടിയുടെ ആയുധത്തെക്കുറിച്ച് ആര്‍ക്കെങ്കിലും അറിവുണ്‍ടോ? ഉമാറത്ത് തദവസരം മറുപടി നല്‍കി: ‘ഞാനാണ് അതെടുത്തത്. അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രവാചകരേ, അതെന്റെ വശമുണ്‍ട്’. അപ്പോള്‍ അത് അദ്ദേഹത്തിന് തിരിച്ചുനല്‍കാന്‍ തിരുമേനി(സ്വ) ഉത്തരവിടുകയും ഒരു മുസ്ലിമിനെ അയാളുടെ സാധനം തമാശക്കായി എടുത്തുവെച്ചുകൊണ്‍ട് ഭീതിപ്പെടുത്തുന്നത് നിരോധിക്കുകയും ചെയ്തു (സീറാ ഹലബിയ്യ 2/313).
